Ξυπνάω μια Κυριακή πρωί, φτιάχνω καφέ και όπως περιμένω το laptop να ανοίξει καλά τα μάτια του πριν αρχίσω να δουλεύω, ανοίγω για λίγο την τηλεόραση... Τσακωμοί, Κυριακή πρωί! Μα Κυριακη πρωί; Δηλαδή να ανοίξω το μάτι για να χαλαρώσω μια μέρα και να πέσω πάνω σε αυτό;;; Δε μπορεί να περιμένει μέχρι τη Δευτέρα που θα είμαι στη δουλειά αυτή την ώρα;
Τρεις καραγκιοζοπαπάρες, τσακώνονται (πάλι) για το 25ευρω στην υγεία. Γιατί να τη δίνουμε, ποιοι να τα δίνουν, ποιοι να μη τα δίνουν, ποιος το σκέφτηκε αρχικά, γιατί το ψήφισαν, κλπ κλπ. Μετά τα πρώτα 3-4 λεπτά, δεν άκουγα τίποτα, ή μάλλον δε καταλάβαινα τίποτα έτσι που μιλούσαν ο ένας πάνω στον άλλο, οπότε έκλεισα την τηλεόραση για να σκεφτώ λίγο καλύτερα και να επεξεργαστώ το θέμα...
Το μυαλό μου πάει πίσω σε άλλο ένα λαμπρό μέτρο που αυτή η μαριονέτα στο Υπουργείο Υγείας θυμήθηκε πριν λίγο καιρό, αυτό του καπνίσματος... Τότε, είχαμε ακούσει από τον ίδιο σε κάποιο από τα πολλά παράθυρα, ότι το κόστος νοσηλείας όλων των ανθρώπων που παθαίνουν οτιδήποτε από το κάπνισμα, είναι τεράστιο και είναι μεγαλύτερο από τις απώλειες σε φόρο από τη μειωμένη πιθανά, πώληση τσιγάρων... Μας λέει δηλαδή, ότι κάποιοι Νορβηγοί, Σουηδοί, κλπ επιστήμονες, που έχουν πέντε δράμια μυαλό παραπάνω, τα έβαλαν κάτω και είδαν... Πόσο μας κόστισε ο κύριος Χ.Φ. που πέθανε από καρκίνο στους πνεύμονες σε νοσηλεία; 20.000. Πόσα τσιγάρα κάπνισε περίπου στη ζωή του; Χ πακέτα επί τον Υ φόρο, ίσον 10.000 ευρώ. Άρα, με τη ζωή που έκανε, "κόστισε" στο κράτος 10.000 (νοσηλεία μείον φόρος). Αν δε κάπνιζε, θα ήταν στο μηδέν το ποσό αυτό... Άρα, καλύτερα να του κόψουμε ή περιορίσουμε το τσιγάρο για να μειωθεί ο κίνδυνος να μας κοστίσει 20.000 για τη νοσηλεία του... Τι; Τα είχε πληρώσει τα 20.000 με εισφορές;; Ναι, τα είχε πληρώσει, αλλά γιατί να μη μας μείνουν κάβα; Γίνονται και ατυχήματα βρε αδερφέ...
Είναι πολύ πρακτική η σκέψη και σίγουρα έχει ένα νόημα, δε λέω. Κάτι παρόμοιο φαντάζομαι ήρθαν και είπαν πάλι στο μικρό Casoline... Γιατί κύριε Γεωργιάδη έχετε 2.000 εισαγωγές κάθε μέρα στα Χ νοσοκομεία της χώρας; Σα πολλές μου φαίνονται.. Μήπως κύριε Γεωργιάδη πάτε για ψύλλου πήδημα στο νοσοκομείο σε αυτή τη χώρα; Ξέρετε πόσο κοστίζει η εργατοώρα του γιατρού κύριε Γεωργιάδη; Ξέρετε πόσο κοστίζει το να κάτσει και να μιλάει μισή ώρα με μια γιαγιά που έχει κάτι ασήμαντο ή τίποτα; Κοστίζει πάρα πολύ για να το πληρώνει το κράτος... Βάλτε 25 ευρώ χρέωση για την εισαγωγή να δείτε αν θα πάει κανείς στο νοσοκομείο ξανά... Θα πηγαίνουν μόνο αν τους κοπεί χέρι/πόδι ή αν είναι τόσο χάλια που δε μπορούν να περπατήσουν... Και θα σας μένουν και τα 25 ευρώ κάθε φορά...
Μπορεί και να μη σκέφτηκαν έτσι... Έτσι σκέφτομαι εγώ, αν μου έλεγε κάποιος σαν οικονομολόγος που σπούδασα ότι έχω ένα μαγαζί που έχει τόση δυναμικότητα να εξυπηρετήσει Χ κόσμο και έχω υπαλλήλους που είναι περιορισμένοι πόροι γιατί δεν έχω λεφτά να προσλάβω άλλους.. Θα έλεγα, πάμε να βάλουμε ένα κόστος εισόδου. Δε θα έρχεται όποιος και όποιος... Θες να σε εξυπηρετήσω; Είσοδος στα Χ χρήματα για να αφιερώσω τους πόρους μου σε σένα. Αν μπαίνει όποιος και όποιος, έτσι για το παραμικρό, δε μπορώ να εξυπηρετήσω ούτε αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη... Εδώ όμως δε μιλάμε για ένα μαγαζί. Μιλάμε για δημόσια υγεία, τύπου δωρεάν, που την πληρώσαμε και την πληρώνουμε οι περισσότεροι και που είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ! Η παραπάνω σκέψη, προφανώς στην επέκταση της οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση της υγείας τελικά. Είναι κακό αυτό; Όχι, γιατί αν ο καθένας μας έδινε όλα τα λεφτά που δίνει σε μια ιδιωτική κλινική κάθε μήνα, θα τον είχαν βασιλιά κάθε φορά που θα έμπαινε στο νοσοκομείο για οτιδήποτε. Τώρα, τα πετάμε σε ένα δημοσίο φορέα που κατασπαταλά τα λεφτά σε υπερτιμολογημένες πάνες και μετά βγάζουμε από την τσέπη μας να πληρώσουμε και το ιδιωτικό αν μας τύχει κάτι πιο σοβαρό... Ελλαδάρα...
Έξω όμως δεν είναι έτσι.. Έξω, αυτά τα έχουν σκεφτεί χρόνια πριν (τουλάχιστον τα κράτη τα οποία μας δίνουν σήμερα συμβουλές ή εντολές περισσότερο). Έχουν παροχές προς τον πολίτη, χώρους άσκησης και αναψυχής, υποδομές και τόσα άλλα... Και όλα μαζί, λίγο το ένα, λίγο το άλλο συμπληρώνουν την εικόνα ενός πολίτη που είναι μέρος του όλου, που τον σέβονται και θέλουν να τον κρατήσουν υγιή και ζωντανό για να προσφέρει και να απολαμβάνει. Είναι μια άλλη κουβέντα που θέλει το κράτος να καταλαβαίνει ότι μπορεί να είναι τόσο δυνατό όσο ο πιο αδύναμος κρίκος του, δηλαδή ο πολίτης.
Εμείς εδώ στο Ελλαδιστάν, όπως πάντα, αντιγράφουμε ότι μπορούμε να δούμε από την κόλλα του μπροστινού. Δε καταλαβαίνουμε ή δε βάζουμε το χρόνο να δούμε όλη την εικόνα. Δε κάνουμε τον κόπο να προσφέρουμε στους πολίτες, αλλά κοιτάμε πως θα τους κρατήσουμε αιματοδότες του κράτους μέχρι να πεθάνουν, για να πάρουν τη θέση τους τα παιδιά τους. Αν κάποια στιγμή καταλάβουμε την αξία της μιας ανθρώπινης οντότητας στο μηχανισμό του κράτους, της χώρας, τότε ίσως κάτι να αλλάξει. Λογικά, αυτή η μέρα θα αργήσει πολύ ακόμη...
Τρεις καραγκιοζοπαπάρες, τσακώνονται (πάλι) για το 25ευρω στην υγεία. Γιατί να τη δίνουμε, ποιοι να τα δίνουν, ποιοι να μη τα δίνουν, ποιος το σκέφτηκε αρχικά, γιατί το ψήφισαν, κλπ κλπ. Μετά τα πρώτα 3-4 λεπτά, δεν άκουγα τίποτα, ή μάλλον δε καταλάβαινα τίποτα έτσι που μιλούσαν ο ένας πάνω στον άλλο, οπότε έκλεισα την τηλεόραση για να σκεφτώ λίγο καλύτερα και να επεξεργαστώ το θέμα...
Το μυαλό μου πάει πίσω σε άλλο ένα λαμπρό μέτρο που αυτή η μαριονέτα στο Υπουργείο Υγείας θυμήθηκε πριν λίγο καιρό, αυτό του καπνίσματος... Τότε, είχαμε ακούσει από τον ίδιο σε κάποιο από τα πολλά παράθυρα, ότι το κόστος νοσηλείας όλων των ανθρώπων που παθαίνουν οτιδήποτε από το κάπνισμα, είναι τεράστιο και είναι μεγαλύτερο από τις απώλειες σε φόρο από τη μειωμένη πιθανά, πώληση τσιγάρων... Μας λέει δηλαδή, ότι κάποιοι Νορβηγοί, Σουηδοί, κλπ επιστήμονες, που έχουν πέντε δράμια μυαλό παραπάνω, τα έβαλαν κάτω και είδαν... Πόσο μας κόστισε ο κύριος Χ.Φ. που πέθανε από καρκίνο στους πνεύμονες σε νοσηλεία; 20.000. Πόσα τσιγάρα κάπνισε περίπου στη ζωή του; Χ πακέτα επί τον Υ φόρο, ίσον 10.000 ευρώ. Άρα, με τη ζωή που έκανε, "κόστισε" στο κράτος 10.000 (νοσηλεία μείον φόρος). Αν δε κάπνιζε, θα ήταν στο μηδέν το ποσό αυτό... Άρα, καλύτερα να του κόψουμε ή περιορίσουμε το τσιγάρο για να μειωθεί ο κίνδυνος να μας κοστίσει 20.000 για τη νοσηλεία του... Τι; Τα είχε πληρώσει τα 20.000 με εισφορές;; Ναι, τα είχε πληρώσει, αλλά γιατί να μη μας μείνουν κάβα; Γίνονται και ατυχήματα βρε αδερφέ...
Είναι πολύ πρακτική η σκέψη και σίγουρα έχει ένα νόημα, δε λέω. Κάτι παρόμοιο φαντάζομαι ήρθαν και είπαν πάλι στο μικρό Casoline... Γιατί κύριε Γεωργιάδη έχετε 2.000 εισαγωγές κάθε μέρα στα Χ νοσοκομεία της χώρας; Σα πολλές μου φαίνονται.. Μήπως κύριε Γεωργιάδη πάτε για ψύλλου πήδημα στο νοσοκομείο σε αυτή τη χώρα; Ξέρετε πόσο κοστίζει η εργατοώρα του γιατρού κύριε Γεωργιάδη; Ξέρετε πόσο κοστίζει το να κάτσει και να μιλάει μισή ώρα με μια γιαγιά που έχει κάτι ασήμαντο ή τίποτα; Κοστίζει πάρα πολύ για να το πληρώνει το κράτος... Βάλτε 25 ευρώ χρέωση για την εισαγωγή να δείτε αν θα πάει κανείς στο νοσοκομείο ξανά... Θα πηγαίνουν μόνο αν τους κοπεί χέρι/πόδι ή αν είναι τόσο χάλια που δε μπορούν να περπατήσουν... Και θα σας μένουν και τα 25 ευρώ κάθε φορά...
Μπορεί και να μη σκέφτηκαν έτσι... Έτσι σκέφτομαι εγώ, αν μου έλεγε κάποιος σαν οικονομολόγος που σπούδασα ότι έχω ένα μαγαζί που έχει τόση δυναμικότητα να εξυπηρετήσει Χ κόσμο και έχω υπαλλήλους που είναι περιορισμένοι πόροι γιατί δεν έχω λεφτά να προσλάβω άλλους.. Θα έλεγα, πάμε να βάλουμε ένα κόστος εισόδου. Δε θα έρχεται όποιος και όποιος... Θες να σε εξυπηρετήσω; Είσοδος στα Χ χρήματα για να αφιερώσω τους πόρους μου σε σένα. Αν μπαίνει όποιος και όποιος, έτσι για το παραμικρό, δε μπορώ να εξυπηρετήσω ούτε αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη... Εδώ όμως δε μιλάμε για ένα μαγαζί. Μιλάμε για δημόσια υγεία, τύπου δωρεάν, που την πληρώσαμε και την πληρώνουμε οι περισσότεροι και που είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ! Η παραπάνω σκέψη, προφανώς στην επέκταση της οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση της υγείας τελικά. Είναι κακό αυτό; Όχι, γιατί αν ο καθένας μας έδινε όλα τα λεφτά που δίνει σε μια ιδιωτική κλινική κάθε μήνα, θα τον είχαν βασιλιά κάθε φορά που θα έμπαινε στο νοσοκομείο για οτιδήποτε. Τώρα, τα πετάμε σε ένα δημοσίο φορέα που κατασπαταλά τα λεφτά σε υπερτιμολογημένες πάνες και μετά βγάζουμε από την τσέπη μας να πληρώσουμε και το ιδιωτικό αν μας τύχει κάτι πιο σοβαρό... Ελλαδάρα...
Έξω όμως δεν είναι έτσι.. Έξω, αυτά τα έχουν σκεφτεί χρόνια πριν (τουλάχιστον τα κράτη τα οποία μας δίνουν σήμερα συμβουλές ή εντολές περισσότερο). Έχουν παροχές προς τον πολίτη, χώρους άσκησης και αναψυχής, υποδομές και τόσα άλλα... Και όλα μαζί, λίγο το ένα, λίγο το άλλο συμπληρώνουν την εικόνα ενός πολίτη που είναι μέρος του όλου, που τον σέβονται και θέλουν να τον κρατήσουν υγιή και ζωντανό για να προσφέρει και να απολαμβάνει. Είναι μια άλλη κουβέντα που θέλει το κράτος να καταλαβαίνει ότι μπορεί να είναι τόσο δυνατό όσο ο πιο αδύναμος κρίκος του, δηλαδή ο πολίτης.
Εμείς εδώ στο Ελλαδιστάν, όπως πάντα, αντιγράφουμε ότι μπορούμε να δούμε από την κόλλα του μπροστινού. Δε καταλαβαίνουμε ή δε βάζουμε το χρόνο να δούμε όλη την εικόνα. Δε κάνουμε τον κόπο να προσφέρουμε στους πολίτες, αλλά κοιτάμε πως θα τους κρατήσουμε αιματοδότες του κράτους μέχρι να πεθάνουν, για να πάρουν τη θέση τους τα παιδιά τους. Αν κάποια στιγμή καταλάβουμε την αξία της μιας ανθρώπινης οντότητας στο μηχανισμό του κράτους, της χώρας, τότε ίσως κάτι να αλλάξει. Λογικά, αυτή η μέρα θα αργήσει πολύ ακόμη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου